Moja biblioteczka właśnie wzbogaciła się o trzy pozycje traktujące o szkle. Z okładek łatwo wywnioskować, że są po włosku, ale to głównie z tego powodu, że w języku polskim niczego nie znalazłam.

Książki trafiły do moich rąk dopiero w piątek, więc mogę opisać moje pierwsze wrażenia z ich przekartkowania.

VETRO. MANUALE COMPLETO wydawnictwa GIUNTI z 2008 roku
Według tytułu kompletny podręcznik dotyczący szkła. Na 127 stronach nie da się wyczerpać tematu, ale faktycznie jest to podręcznik i rzeczywiście porusza chyba wszelkie możliwe wątki, jakie ze szkłem by się wiązać mogły. Dodatkowo jest bogato ilustrowany, w całości w kolorze. Stopniowo będę do wątków w nim zawartych nawiązywać.
A na stronnicach tej pozycji poruszane są takie tematy jak:

• Historia witrażownictwa (antyk i współczesność) – w pigułce, ale o to chyba chodzi;
• Narzędzia i materiały stosowane w witrażowictwie, rozdział w którym zostały omówione rodzaje szkła (m.in. minerały, szkło przemysłowe, szkło dmuchane, rurki szklane, fryta) oraz temperatura topnienia szkła
• Najwięcej miejsca poświęcono technikom i ich zastosowaniu. Rozdział ten został podzielony na podrozdziały według wymaganej temperatury obróbki:
  • na zimno: rysunki na szkle – fazowanie, matowienie, piaskowanie, wytrawianie, mozaika, witraże wykonywane w technice ołowianej oraz techniką Tiffanego;
  • 600 stopni: grisaille;
  • 700-800 stopni: formowanie na płycie, w bloku, przy użyciu form,
  • 800-850 stopni: wtapianie, fusing, fusing przy użyciu fryty oraz igiełek szklanych
  • 850-1000 stopni: rzeźbienie, rzeźbienie metodą traconego wosku, odlewanie metodą fusingu, odlewanie w piasku,
  • 1100-1250 stopni: szkło dmuchane, konstrukcja pieca, wydmuchiwanie butelek,
  • 1250-1350 stopni: neony.

Książka została określona jako podręcznik. Nie odkrywa on wprawdzie wszystkich tajników sztuki, ale pozwala na poznanie technik i materiałów stosowanych w witrażownictwie, przy zdobieniu szkła oraz jego formowaniu.książkę tę Można ją obejrzeć na books.google.pl

GIOIELLI DI VETRO, także wydawnictwa GIUNTI z 2008 roku,
to bogato ilustrowany podręcznik pokazujący całą gamę technik fusingowych, które mogą być wykorzystane w tworzeniu biżuterii.
Omówione zostały w nim narzędzia i szkło, a techniki prezentowane są w sposób umożliwiający samodzielne ich zastosowanie. Przy każdej technice został podany czas wykonania oraz trudność.
Znajdziemy tutaj m.in. malowanie, użycie fryty,  stapianie, wykorzystanie szkła bagliori, łączenie z innymi materiałami, tworzenie paciorków i innych form, paciorków dwukolorowych, mozaikowych, karbowanych, ze splecionymi igiełkami.
Fantastyczne źródło zarówno inspiracji, jak i nauka techniki fusingowej. Autorzy opisali także podstawowe błędy oraz sztuczki.
Przy okazji okazało się, że piecyk do fusingu, który może być używany w domu przy wykorzystaniu mikrofali po włosku nazywany jest Art. Box, u nas można go znaleźć pod nazwą Hot Pot. Wkrótce o nim napiszę więcej.
A książkę możecie obejrzeć na books.google.pl

FUSING FUN. MAGIE DI VETRO mediolańskiego wydawnictwa FAG z 2010 roku
jest bardzo szczegółowym podręcznikiem odkrywającym świat fusingu. Oczywiście opisuje narzędzia i materiały, jak i techniki. W przeciwieństwie do dwóch wcześniejszych pozycji nie jest w całości kolorowy, co w przypadku tak szczególnego tematu jest wadą. Brak kolorowych zdjęć rekompensuje częściowo szerokie i szczegółowe potraktowanie tematu.